02/2025
Otwarte Ramiona Mojego Camino

Tamara Frączkowska :: 22.02.2025 20:16
Moje życie z Camino!

Gdy w 2013 roku, w wieku 58 lat, wyruszyłam samotnie na swoje pierwsze Camino (Camino Frances z Leon do Santiago de Compostela) nawet nie przyszło mi do głowy, że oto zaczyna się największa przygoda mojego życia i jego całkiem nowy etap W kolejnych latach przeszłam jeszcze Camino Primitivo, Camino del Norte i Camino Portugalskie.

2013 rok. Szczęśliwa w Drodze z Ruitenal do Hospital de la Condesa (Camino Frances)

Dzisiaj, gdy dobiegam już siedemdziesiątki i przeszłam ponad 2.500 km drogami Camino w Hiszpanii i Portugalii, doceniam to jak ogromne miałam szczęście, że „trafiłam” na Camino w czasie, który pozwolił mi na wielokrotne doznanie szczęścia wędrowania i poznawania tej najpiękniejszej Drogi świata, ludzi i przede wszystkim siebie.

Zawsze moim marzeniem było przejście całego Camino Frances. W 2017 roku, gdy byłam już w Saint Jean Pied de Port, sytuacja osobista zmusiła mnie do powrotu do domu. W 2020 roku, gdy wszystko miałam już przygotowane, zaczęła się pandemia. Więc w 2023 roku, po rozgrzewce w 2022 roku na Camino Portugalskim (Porto – Santiago de Compostela), pomyślałam: JEŻELI NIE TERAZ TO KIEDY?

2022 rok. Zmęczona pod Krzyżem Francuzów, w Drodze zLabruja do Rubiaes (Camino Portugalskie)

Postanowiłam wyruszyć i zrealizować swoje marzenie o Camino Frances od Pirenejów do Finisterry Ale czułam, że mam już mniej sił (tym bardziej, że nigdy nie byłam typem sportsmenki), a czas biegnie nieubłaganie. Pomyślałam więc, żeby podzielić tę Drogę na trzy 300-kilometrowe etapy. I to był świetny pomysł! W 2023 roku przeszłam cudowną Drogę z SJPdP do Burgos, w 2024 – z Burgos do Ponferrady, a w tym roku planuję przejście z Ponferrady do Santiago i dalej na Finisterrę. I wierzę głęboko, że św. Jakub będzie mnie, jak zwykle, wspierał